શ્યામ !તમે આવ્યાં ગલીમાં મારી ,
ને બદલાઈ ગઈ જિંદગી મારી .
તમે ધીમેથી નજદીક આવ્યાં
ને હટાવ્યો ઘુંઘટ મારો ,
બંસરીથી ;
હટયાં મારાં સૌ પડળ .
સાથે ફૂટ્યાં
સહુ ભરમ ;જયારે તેં
ફોડી મટકી મારી .
હવે પૂછે છે કે નજર્યું કેમ ઢાળી ?
કેમ ખોલું નયન? મરું હું લાજની મારી .
કાન્હા "બેલા" ના છોડે આ રાહ ,
જે તેં દેખાડી .!
બેલા
૮-૪-૨૦૧૨ /૧૦.૦૫ એ એમ
No comments:
Post a Comment