--વ્હાલીડાં રે !...આવડાં તે દખ શાને દીધાં ?
દખનાં એ ડંખથી કાળજડાં કોરાણાં
ઊના ઊના લોઈ આ રેલાણા---વહાલીડાં રે....
---વૈદડાં તેડાવ્યાં ને હકીમ તેડાવ્યાં
ઘા-બાજરીયા ને કવાથ-કાઢા પીધાં
ડંખના દખડા ના રે રુઝાણા---વહાલીડા રે....
---દોરા રે કરિયા ને ધાગા રે કરિયા
જંતર-મંતરના ત્રાગાં રે કરિયા
ભૂવા ડાકલા યે ધૂણાવ્યાં --વહાલીડા રે...
---ડંખ ના રૂઝાય રે મારાં ને દખ ના થયા રે ઓછાં
વેદનાની ચીસો પાડી રોયાં--વહાલીડા રે...
---હવે તો તારાં નામનો આધાર રે
ચોધાર આંસુડે વિનવું અપાર રે
દખના રે ડંખ આ મિટાવ મારાં બાપલા !---વહાલીડા રે
---દયા ની હેલી વરસાવો મારાં ઠાકરા !
દિલના ઉપવનને ખીલાવો હે જગદીશા
"બેલા"ને ફેરથી ઝુલાવો ઓ માળીડા!---વહાલીડા રે ...
બેલા
૨૬જુલાઇ૨૦૧૨
૭.૩૦.એ.એમ.યુ.એસ.એ.
કાળજડે લાગ્યો એક ડંખ ,એનાં દખ કેણી કોર રોવાં?
આતમમાં લાગી એક લાહ્ય,એનાં ઠારોડા કેમ કરી શોધવા ?
ડંખનાં દખના આંસુડે આંસુડે,અમે જીવતરનાં ડાઘ સૌ ધોયા;
દખડાં વ્હાલીડાનાં વ્હાલાં લાગ્યાં,એથી અમે ઊચેરે થાનકે પૂગ્યાં.
સરગનાં બાગમાં તો ખીલ્યાં છે પારીજાત;ને એ તો "બેલા"નો સાથ લઇ મહેક્યાં.!
બેલા
૨૪જુલાઇ૨૦૧૨
૫.૦૦પિ.એમ.યુ.એસ.એ.
No comments:
Post a Comment