શબ્દોનાં સહભાગીઓ !
ઘણા સમય પછી ફરી શબ્દોનાં સાથ સાથે સાથીદાર થવા આવી પહોંચી છું.
સંસારમાં તો આવન-જાવન નું ચક્ર ફરતું જ રહે છે. દુન્યવી હડિયાપાટીમાં હમેશ એક જ કાર્ય થતું રહેતું નથી.પરિવર્તન એ સમય અને સંજોગ બદલે છે;અને એ પ્રમાણે માનવીનું કાર્ય-સ્થળ અને મહત્વ પણ બદલાય છે.
કાવ્ય ક્ષેત્ર બાજુ પર મૂકી કાર્યનાં ચકડોળમાં ચડી બેઠી છું.હવે એ ચકડોળનું ચક્કર પૂરું થાય એની રાહ જોતી બેઠી છું.
અહીંથી મને દેખાય છે :
પર્વતની પછીતેથી ફેલાયેલાં સુર્ય કિરણો ;
જાણે મયુર પંખની કલા !
કેસરી ગુલાબી આભમાં ઊડતી પંખીઓની ;
કાળી કાળી ઘુમરાતી હારમાળા ;
જાણે સૂરજને વધાવતી ગનમેટલ ની માળા !
કલ કલ નિનાદ કરતી સરતી સરિતા ;
નીસરી છે ,પીયુ સાગરમાં સમાવા !
મુખ ઉપર ઝાકળનાં મોતીની ચળક સાથે ;
ડોલી ડોલીને મલકતાં ફૂલડાં!
હવાની મૃદુ મૃદુ લહરીઓ ;લાવે છે ,
"બેલા"ની મ્હેકતી મધુરતા !
કાશ ! હું ચિત્રકાર હોત !?
છતાં મનમાં ખટકો જાગે છે,આ સૌદર્ય ,આ ઉમળકો અને આ મધુરી હવા , શું ટકી રહેશે રવિનાં પ્રખર તાપમાં ?ઝીલશે ઝીંક ઊના ઊના વાયરામાં ?
મીઠી આ સવાર અને મીઠો આ વાયુ,
જીવનમાં ભરે છે અનેરાં રંગ !
ગુલાબી રંગ કેસરીમાં પલટાશે ,અને
પ્રખર તાપ દેતો આ સુર્ય ,
મધ્યાકાશમાં ફરી ,આવશે , સાગર કિનારે ;
રંગ બે રંગી સંધ્યાની છટા સાથે,
ધીરે ધીરે આકાશને રાખોડી કરી ;
એ રાખોડી વાદળનાં ડુંગરમાંથી ,
માકરાકરને ભેટી પડશે
.
જીવનનાં રંગ પણ ,સુર્યની જેમ જ
બદલાતાં રહી ,બ્રહ્માંડને ગળે વળગાડી ,
વેરાઈ જશે .!
"બેલા"તો નાનકડું ફૂલ !
શી રીતે ઉતારે આ છબી ?
ડાળની પીંછી તો છે ,પરંતુ ,
કયા કેનવાસ પર ?
એણે તો બસ ;મુગ્ધ બની નીરખવાનું ને ડોલવાનું .!!
બેલા
૬ જુન ૨૦૧૨
યુ એસ એ
No comments:
Post a Comment