તમારી યાદ આવે છે ને મને તડપાવે છે .
આ દુ:ખ હવે ના સહેવાય છે .
મારી વધતી ઉમર અને સરતો સમય ,
આંસુના પૂર ખેંચતો જાય છે .
પેલી વેરી કોકિલનાં કુકવાટે કુક્વાટે,
મારું હૈયું જલીને શ્યામ થાય છે .
તારાં વિણ હવે રહેવાય ના ,શામળા !
ના હૈયાં વલોણું સહેવાય છે .
"બેલા"ને કેટલું ટટળાવશો વ્હાલાં ?!
હાવાં ધીરજનાં બંધ તુટી જાય છે .
બેલા
૨-૫-૨૦૧૨ /૪.૦૦પિ.એમ
No comments:
Post a Comment