શ્યામ હવે પાનિયુમાં ખૂંચે છે ફળિયું,
જ્યાં બેસીને રોજ રોજ બોલતો’તો કાગડો,
નેવાંનું ફૂટી ગ્યું નળિયું…
ખોબો તળાવ અમે નાખીએ ઉલેચી
પણ કેમ કરી સમદર ઉલેચવો !
એકાદા પાણકાને વેંઢારી લઇએ,
પણ આયખાનો ભાર કેમ વહેંચવો !
આંસુના આડબંધ કેમ કરી બાંધવા
જ્યાં તૂટી ગયું ભીતરનું તળિયું…!
એક બે કદંબને ગણવાના હોય તો
અકેકુ પાન ગણી નાખીએ.
એકાદા શ્રાવણને કાઢવાનો હોય તો
વૈશાખી ધીર ધરી રાખીએ,
ધીરજની ઉંમરની એંધાણી આપતાં
હવે માથે ડોકાણાં છે પળિયું…
આણીપા સૂરજ જો ઊગવાનો હોય
તો અંધારું, આયખુંયે ઓઢીએ,
રાત્યુંની રમણામાં આવવાનો હોય
તો આખો અવતાર અમે પોઢીએ,
શ્વાસોનાં છાપરાં ચૂવે ચોધાર હવે
શ્રદ્ધાનું આભ સાવ ગળિયું
….
તારો અણસાર યાદ રાખવાને સાટું
હું મારો અણસાર સાવ ભૂલી,
આવે તો આવજે આંખ્યુંના અણસારે
છેવટ લગ આંખ હશે ખૂલી,
જીવતાંને મારીને રાખે છે જીવતાં
એ સગપણથી કોઇ નથી બળિયું…
*****
ઇસુભાઇ ગઢવી
53, આદર્શ બંગલોઝ, મોતીપુરા, હિંમતનગર-383001
No comments:
Post a Comment