વ્રજ માં અને દ્વારિકામાં
કૃષ્ણ વિરહથી વિલાતાં -- "કૃષ્ણ "ઐશ્ર્વયના દેવતા ,
વસે વ્રજ જન , છતાં ; કોઈક તો છબી એની પૂજતા !
"કૃષ્ણ " શબ્દના સંચારમાં -- ઇમારતોના ઘાટ ઘડતા ;
નભ ઝુકે , ને , વળી ફૂલો -- કિન્તુ , હૃદયમાં કૃષ્ણને ભૂલતાં !
ઊંચે નજર માંડતાં . શું ગોવર્ધનધારી કૃષ્ણ , અહીં ;
ઘુઘરી વાગી જાય ગાયોની ડોકમાં ! યાદવોનો સમૃદ્ધિદાતા જ ? !
કદમ્બ કંપે ,ને, વાયુ ઝોંકાય ચેતાનામાં -- નગરવાસી ફક્ત સ્થૂળ બન્ધને બંધાતા ! ! !
કિરણો લંબાતાં કૃષ્ણને આંબવા। દ્વારિકામાં તો પતાકા જ લહેરાતાં ! ! !
"બેલા" વિચારે ,વ્રજના લાડીલા હ્ર્દયે રમતાં ,કૃષ્ણ --
શેં હશે ,આ શુષ્ક ભાવ સ્હેતાં ?? ! !
27\11\2020
9.45.એ,એમ
No comments:
Post a Comment