મનમાં ઉભરી એક શંકા ,
નંદ-યશોદા ગોરા,કા'નો કાળો કાં ?
મા પૂછે લાલને , આવું બન્યું કાં ?
લાલો બોલે ," જનમ ટાણે તું સૂતી રહી કાં ?
અંધારું ફરી વળ્યું , અંધારે હું આળોટ્યો, હાં ,
અંધાર-કાળખ ચોંટી ગયું ને બન્યું તન કાળું હાં .
પણ, એકનાથજી કહે ના ના ,
માનવ હૈયું છે કાળું ,પણ, સ્મરણ કરે જે રૂપાળું ,
કાનજી ખેંચે કાળખ હૈયાની,
થાય તેથી એનું રૂપ કાળું !
ગોપી વિચારે, રાખીયે અમ નયનમાં ,
આંજીએ કાજલ કાળું અમ નયનમાં ,
કાળાશ લાગી એને, રમી ગયા આમ નયનમાં !
પણ
શું બોલ્યો હૃદયેશ્વર ક્ન્હૈયો ?
રાધે , તારું રૂપ વધારવા ,
શોભા તારી ને માન વધારવા;
હું થયો કાળો. સૌને ભરમાવવા !
તો
કૌરવ-સભામાં વદે છે , કૃષ્ણરાય,
બનીને આવ્યો છું, તમ સૌનો કાળ;
તે કાળ-સ્વરૂપ છે ,આ મારો શ્યામ રંગ હે રાય !
હું કહું
મારો શામળો ,કાળો કે ગોરો,
સ્મરણે રમ્યો, ને રગે છે દોડ્યો ;
"બેલા" વલ્લરી ઝાલીને ઝૂલ્યો,
ફેલાવે ફોરી આનંદી લહેરો !
18 મે 2023
10.50.એ એમ
No comments:
Post a Comment