ધન્ય થઇ હું -2

કાળાં સ્કંધ સુધી લહેરાતાં વાંકડિયા વાળ !

ઉપર નાનો શો નમણો શો સુવર્ણ મુકુટ !

કાને લંબગોળ લટકતાં મોતી સાથેના કર્ણફૂલ !

કમાન જેવી અણિયાળી ભ્રમરની નીચે 

કમળની પાંદડી જેવાં ચક્ષુ ! અસીધાર જેવી નાસિકા !

ગુલાબની ઉઘડતી કળી જેવાં ગુલાબી ઓષ્ટ !

સ્મિતમાંથી દેખાતી સુંદર ધવલ દંત પંક્તિ !

હંસલા જેવી ગૌર મરોડદાર ડોક !

એ ગ્રીવામાં શોભતા મોતીના હાર !

કદલી સ્તંભ જેવાં બાહુ ઉપર શોભતાં બાજુબંધ !

કમળની દાંડી જેવી આંગળીઓમાં ઝૂલતી વાંસળી ,!

શિર મુકુટ સાથે બાંધેલ ધવલ પાઘ !

પાઘ ઉપર સફેદ જરિયન નીલી પટ્ટી !

ધવલ શુભ્ર ખેસ ,ભૂરી સફેદ જરિયન પટ્ટી સાથે,

અનુપમ ખેસ અને પાઘની લહેરાતી જોડ !

તારાં આ સસ્મિત મુખારવિંદ ઉપર 

ઓષ્ટ ઉપર શોભતી વાંસળી ઉપર 

રમતી તારી અંગુલીઓથી નીકળતો 

નિનાદ ! ,સૂર !,બ્રહ્મ નાદ !

આહા  ! આ  દર્શન ! આ નાદ !

ઓ ! મનમોહન ! ઓ સખા !

તું નથી કાળો કાનુડો ,

તું નથી લાડલો કનૈયો ,

બસ ,તનને મનને શાંતિ અર્પતો 

આનંદ અતિ આનંદિત કરતો હૃદયાધીશ છે .

મનમાં અંકિત થયો ,તનનાં રોમ રોમમાં સમાઈ ગયો !

 ધન્ય ધન્ય કરી દીધી,સખા ,મનમોહન !

 અને છેલ્લે કહું ;-મારાં શામળા ! 

બેલા \૩૧\૭\૨૦૧૫ 

૫.૧૫\પી.એમ.

આજે મને જે દર્શન મળ્યાં ,ઘરમાં જ એનું વર્ણન હું કરી શકતી નથી .
ફક્ત મારી લાગણી અને આનંદ શબ્દોમાં મુકવાનો પ્રયત્ન કર્યો છે .છતાં યે મન તૃપ્ત થયું નથી . 

ધન્ય થઇ હું -1

છોને લોક કહે તને ઘનશ્યામ ,

છોને લોક કહે તને કાળો કહાન .

મેં તો દીઠો અવકાશમાં 

સંગેમરમર જેવો ધવલ કમલાક્ષ .

સુંદર શીતલ સ્મિત રેલવતો કાં'ન 

સફેદ પાઘ ,ધવલ જરિયન ,ભૂરી પટ્ટી સાથે .

મોરપિચ્છ સોહામણું શોભે માથે 

ખેસ ઉડતો અનિલ સહારે;

લહેરાવી અવકાશી ભૂરી છાંટ !

આહા ! સૂર મધુરાં ,તારી બંસીનો નાદ ,

અર્પે છે તુજ દર્શન અને તુજ વાદ્ય 

અલૌકિક અનહદ આનંદની થાપ ! 

શબ્દો માં ન ઊતરે ,તારાં આ દર્શનની ઝાંય ! 

મન હી મન રાચું સ્મરી એ રૂપ વારંવાર ,

ના તને કાનુડો કહેવાય ,ન શ્યામ , ન કાન્હા .

આ તો દીસે છે ,મનહારી શાંત ,સ્મિત ભર્યો 

                      સખા .

બસ છાયો આનંદ આનંદ,ચિત્તડું શાંત શાંત .

આહલાદક રૂપ તારું મોહિની મુરત 

અંકાયું મુજ જીગરમાં .

બેલા \૩૧\૭\૨૦૧૫ 

૪.૫૦.પી. એમ 

આજે મને જે દર્શન મળ્યાં ,ઘરમાં જ એનું વર્ણન હું કરી શકતી નથી .

ફક્ત મારી લાગણી અને આનંદ શબ્દોમાં મુકવાનો પ્રયત્ન કર્યો છે છતાં યે મન તૃપ્ત થયું નથી . 

ગુંજારવ

અનિલ તો લઈને વહ્યો કહેવાયેલી વાતોની ફોરમ '

સુગંધી એની લાવી, આજ આ ભ્રમરનો ગુંજારવ .

ગુન ગુન કરતાં કરતાં ઉડે ,ચમન ની ચોગમ , 

 વાયુ હરખે દેખી રજનો આનંદનો લહેરાવ . 

07-31-2015

અધુરપ

માનવી ,જગત , સંસાર ,સર્વ કાંઈ અધૂરાં છે ;

પૂર્ણ તો ફક્ત પૂર્ણ પુરુષોત્તમ જગદાધાર છે .

                      પરંતુ 

અધુરપને આવકારવી ,એનો સ્વીકાર કરવો ,

એ જ મહાનતા છે .:-આમ જોઈએ તો ,----

ભક્ત વગર ભગવાન પણ અધૂરાં છે ,

પંખી વગર વૃક્ષો ,અને ટહુકા વિનાના પંખી અધુરા છે .

પનઘટ ઉપર પનીહારીના ખીલખીલાટ હાસ્ય ,

અને ચૂડીઓના ખનકાર વગર પનઘટ અધૂરાં છે .

મંદિરે નિયમિત જવાય ,પણ આસ્થા વગરના 

દર્શન અધુરા છે .

મસમોટાં સજાવેલાં ઘર ,મહેલો ,સ્નેહ વગર અધૂરાં છે .

વાદળ પાણી વગર, બાગ ફૂલ વગર ,ફૂલ સુવાસ વગર 

અધૂરાં છે .

નારી નર વગર અને નર નારી વગર અધૂરાં છે .

આ અધુરપ સ્વીકારી,એક બીજાને અવલંબન આપી ,

ખપ માં આવી ,જીવન સજાવવા એ જ સૃષ્ટી છે .

અધુરપને મધુરપ બનાવી "બેલા"ની જેમ મહેકવું ,

આપણા જ હાથમાં છે .

બેલા \૩૦ \૬ \૨૦૧૫ 

૮. એ.એમ. 

श्याम रटन

मेरी आँखे भई यमुना ,मेरे मन में एक ही नाम ;

मेरे अंग अंग में व्रज बसा है ,मेरे रोम रोम में श्याम !

घूमती रही गोकुल में ,घन बदला दिल छाया ;

साँस साँस बनी है मुरली ,सुनो हे मनमोहन श्याम !

श्याम श्याम रटना हों रही ,मोरपिच्छ सपनों में आया ;

कुंजवन के  झूले पे देखा ,राधे संग झूल  रहें हैं श्याम !

मैं तितली बन ,बैठी ,"बेला"की डाली पे झूली  ;

मेरे पंख की हर ताली ,बजावे नाम ,श्याम श्याम ! ! 

बेला \२६ \६ \ २०१५ 

८.३०.ए.एम्. 

વર્ષા દ્રશ્ય

વર્ષા-વારિથી સદ્ય-સ્નાત વૃક્ષો ,ખંખેરી ઉનાળુ આળસ-રેત -

ઉભાં ,લીલાં પાન લહેરાવી ,લઈને મીઠો મલકાટ  !

કોકિલ કૂજન ધીરાં થયાં ,ને,બપૈયાના શોરનો રઘવાટ  !

ચાતક ચાંચ ખોલીને બેઠું ,પિયુના પ્રેમ બિન્દુની જોતું વાટ .

મયુરનું કલાયુક્ત નર્તન,જે ,કરતાં કિર્તન ,મે આવ,મે આવ.

"બેલા"હરખી ,ઝૂલાવતી પાન ,ને સ્મરે ,સ્વપ્ન સમ બની ,જે યાદ . ! 

બેલા\૮\૬\૨૦૧૫ 

૧૨.૦૦.મધરાત 

મેઘનું આગમન

પેલ્લા વરસાદનો છાંટો મુને લાગ્યો ,

ને ,વા'લા !તારી યાદનો સણકો -

મારાં ચિત્તડામાં ઊઠ્યો  !

જોને વા'લા ! આ તરુવર ડોલ્યાં !

એણે લીલાં ઓઢણ ઓઢ્યા !

પુલકિત પુલકિત ,ડાળ-પાન,જોને ,મલક્યાં !

અને ,ગગડાટે ,વીજ-ઝબકારને તાલ પૂર્યાં !

ગગને ગોરંભો ,વા'લા  ! જામ્યો ,તારા રંગનો !

વાયુના સુસવાટે ,વા'લા !

તારી બંસરીનો નાદ મેં સૂણ્યો !

વર્ષાની ઝાંઝરીનો લીધો ,સથવારો ;

ને,"બેલા"ય નાચી ઊઠી 

કરી ફોરમનો ફેલાવો ! ! 

બેલા\૭\૬\૨૦૧૫ 

૮.૪૫ પી.એમ.

કૈકેઇ ---કુમાતા કે દક્ષા ?

રાજરાણી કૈકેઇ,

સહુએ જોયું ,એનું,કુમાતા તરીકેનું રૂપ ;

એનાં માંગેલાં વરદાનનું,વરવું,દુ:ખ દેતું રૂપ .

એની પાછળ રહેલો માતૃધર્મ ને રાજધર્મ ;

ન દીઠો ,કોઈએ ,ન સમજ્યો કોઈએ .

શ્રી રામે જન્મ લીધો ,

શાં માટે ?

યુગધર્મ નિભાવવા,ધરતીને રાક્ષશોથી મુક્ત કરવા ;

સર્વ સમાનની ભાવના પ્રસરાવવા.

રા જા દશરથે અચાનક ,જાહેર કર્યો ,

રામનો રાજ્યાભિષેક !

કૈકેઇ પાસે સમય જ નહોતો !

રાજાને સમજાવવાનો !

પુત્ર-મોહમાં કથળેલ રાજ્ય વ્યવસ્થા,

અને વનમાં ,ઋષિઓને રાક્ષશોથી મળતી વ્યથા ;

રામનો ધર્મ સમજાવવાનો સમય જ નહોતો !

ત્યારે 

બુદ્ધિમાન મન્થરાએ,કૈકેઈને 

વરદાનની યાદ અપાવી .વરદાન માંગી દ્વિધામાંથી બહાર આવવાની . ! 

રામને જ વનવાસ ,કારણ ?

રામ વનથી,રાક્ષશોથી પરિચિત હતાં.

ચૌદ વર્ષનો સમય તો લાગવાનો જ હતો ;

રાક્ષશોના સુપડા સાફ કરવામાં !

અને લક્ષ્મણ તો રામનો પડછાયો ! 

શત્રુઘ્ન નાનો,રાજકાજમાં અણસમજ .

માટે ,;

ભારતને ગાદી, એ જ હતો ,જે ,

પરિતાપને લીધે થનાર દશરથની ડામાડોળ 

પરિસ્થિતિને અને રાજ્યને સંભાળી શકે .

પુત્ર પ્રેમ નહી ,ફક્ત રાજ્યનું હીત .

રાણી કૈકેઈએ રાજધર્મ નિભાવ્યો.

રામને યુગધર્મ અને જ્ન્મકાર્ય 

નિભાવવા માર્ગ કરી આપ્યો .

પોતે અને મંથરાએ ,બદનામી વહોરી .

ભારતના કટુ વચનના બાણ સહ્યાં !

વૈધવ્યની તબાહી અને પ્રજાના ફિટકાર સહ્યાં . !

એક વ્હાલસોઈ માતા અને એક 

પરમ નિષ્ઠાવાન સ્ત્રીના હ્રદયને ,દુ:ખને 

કોઈએ ન જોયું . ! ! 

આ કૈકેઈને કુમાતા કે ઈર્ષાળુ રાણી કહેવાય ?

ના , એ તો હતી ,;

હૈયે રાજ હીત ધારી ,એક દક્ષ ,સ્ત્રી . ! ! 

બેલા\૫\૬\૨૦૧૫ 

૧૧.૦૦ પી.એમ. 

અવિનાશનો વિનાશ

વિક્ષ્પ્ત માનવ 

"સાંભળ્યું છે ,કાન્હા ! કે ,

તારી ઈચ્છા વગર પાંદડું પણ હાલતું નથી !

તો ,તને આવી ક્રૂર ઈચ્છા કેમ થઇ ?

તું તો દયાનો સાગર ,મનમોહન કહેવાય છે ,

છતાં ;

તારાં દિલમાં આવી ભયાનક ઈચ્છા ?! ! 

ભુ-કંપથી કેટલું બધું થયું ? !

ઘર તૂટ્યાં ,રસ્તા ફાટ્યાં ,ડુંગર તૂટ્યાં !

કેટલાંય માનવ યમ-સદન ગયાં !

એ તો જાણે ચાલો ,આ જન્મમાંથી છૂટ્યાં ;

પણ,જે ખંડિત થઇ જીવી રહ્યાં છે ,

રીબાઈ રહ્યાં છે,તેમનું શું ?

આટલાં બધાંના કર્મ-ફલ એક સરખાં જ ? ! ! 

અને બધાંએ જ સાથે જ ભોગવવાનું ? ! ! 

નવાઈ લાગે છે ! ; દર થોડા વર્ષે 

તને આ પાશવી ઈચ્છા કેમ ઉદ્ ભવે છે ? ! ! "

ભગવાન 

"વત્સ, તારે જવાબ જોઈએ છે ને ?

તો , સાંભળ .

આ દુનિયા મે બનાવી ,

માનવ,નદી,પહાડ,પશુ-પંખી,બધું જ .

માનવને મે બુદ્ધિ આપી,સૌથી ઊંચું પદ આપ્યું .

માનવે શું કર્યું ?મારી સૃષ્ટિ સાથે;-

ચેડાં ! ! ! 

પહાડો કોતરી ખોખલાં બનાવ્યાં,-

ઉછળતી ,કુદતી, વ્હેતી નદીઓને 

બંધ બાંધી, બાંધી દીધી .

દરિયાનાં પેટાળમાં અણુ-પ્રયોગો  કર્યાં !

ગ્રહો અને ઉપગ્રહો મોકલી આકાશને અભડાવ્યું ! ! 

ધરતી ઘાથી ઘાયલ થઇ ,

આકાશ રૂંધાયું ,દરિયો ડોલ્યો ,

હું શું કરું ? ભોગવો .

એક પાપી દુર્યોધન,એક પાપી રાવણ .

આ બે દુર્જનના કારણે ;

કુરુક્ષેત્ર માં કેટલાં નિર્દોષ હણાયાં ? !

કેટલાં ઘાયલ, અપંગ થયાં ? !

લંકા-દહન થયું કેટલાં બળી ગયાં ? ! 

એ યુદ્ધોમાં કેટલાં સૈનિક મૃત્યુ પામ્યાં ? !

આજે વૈજ્ઞાનિક શોધ,

માનવનો સ્વાર્થ,સત્તાની ભુખ,

બધા એ જ આ વિનાશ સર્જ્યો છે .

વત્સ .,મને દોષ ન દે .

હાથનાં કર્યાં નિર્દોષનો ભોગ લે છે .

હા,ધરતીના પેટાળમાં અને ,

આકાશના વાયુમાં ,થતાં  ફેરફાર કારણ ભૂત છે ;

જરૂર માનું છું,

પરંતુ 

એને હલબલાવવા જવાબદાર કોણ ?

હું શું કરું ?ભોગવો ."

સંવાદ સુણી ,"બેલા" ન હાલી ,ન .ડોલી ,

ઊભી સ્તબ્ધ બની .!

ઊભી સ્તબ્ધ બની !

બેલા\૪\૬\૨૦૧૫\

૯.૧૫.એ.એમ.

ખંડિયેર

ખખડી ગયેલ આ દેહ-ખાંન્જરું , !   

ખંડેરને રંગ -રોગાન કરાવ્યા જી .

આંખે મણી બેસાડિયા 

હાથમાં સળીયા ઘાલ્યા જી ;

ગોઠણમાં સ્ક્રુ ભરાવિયા ,

અને રંગે -ચંગે મહાલ્યા જી .

લો ,ખંડેર દિસે રૂડું રોપાળું ,

કોઈ ના જાણે ખોટ જી ;

"વાહ ! વાહ ! ઉમર વધી ,તો યે ,

તમે તો ઘણાં સ્ફ્રુર્તિલા જી .!"

"બેલા "હસે ,સુણી વધામણી ,

ને ,ઝુલાવે ,પીળાં પાંદડા જી .

બેલા\૨૦\૫\૨૦૧૫ 

૧૦.૦૦ એ. એમ.

રહી જા કાન્હા

મારા દિલમાં રહી જા  કાન્હા !

મને  છોડી , ન જા  ,કાન્હા !

મારાં હૈયામાં તારું આસન બનાવ્યું છે ;

રહી જા ,બેસી જા ,એ  આસન પર ,કાન્હા !

તને માખણ-- મીસરીના ભોગ ધરાવું ,

તને ફૂલ -હિંડોળે હેતે ઝુલાવું ;

તારી બંસીના નાદે ,મનનું ગોકુળિયું -

ને ,તનનું વનરાવન ,ઝૂમી ઊઠ્યું ,કાન્હા !

ફર ફર વ્હેતી અનિલ લહેરી ,

ઉડાવે ફોરમ ,મસ્ત, ભીની ;

"બેલા" હરખે ,ડોલે ,દેખી ,કે -

તારું હ્રદય ,પુલકિત થાયે ,એથી .કાન્હા !

બેલા \૧૨\૫\૨૦૧૫ 

૧.૦૦.પી.એમ.

Bela ni Vaadi-Gujarati Book-બેલાની વાડી-બુક

પ્રેમની રસધાર

હે કાન્હા ! 

મારાં હ્રદયમાંથી અવિરત , અવિચ્છિન્ન 

પ્રેમની ધારા વહે છે ;

તારા હ્રદય સુધી પહોંચવા .

જેમ એક પાત્રનું જલ બીજાં પાત્રમાં અવિચ્છિન્ન 

રીતે પડતું રહે છે .

મારી આ પ્રેમ-રસધારા ,તારા નિરંતર સ્મરણમાં 

તારા પ્રતિ અનિરુદ્ધ ,અખંડ .અવિચ્છિન્ન 

વહે છે ,અને મારાં હ્રદયમાં બંધાયેલી ,

પ્રત્યેક જીવ પ્રત્યેની ગાંઠ છૂટતી જાય છે .

એ ગાંઠ ,જે મોહની છે ,માયાની છે ,

કે ,પછી કડવા અનુભવોથી બંધાયેલ છે .

મને મારો ભક્તિરસ ,પ્રેમરસ  વહાવવા 

જરૂર છે ,તો ,પંખીની જેમ ઉડવા 

બે પાંખ અને એક પૂંછડીની .

એક પાંખ એટલે જ્ઞાન,બીજી પાંખ એટલે ભક્તિ 

અને યોગ (તારા પ્રત્યેનું પ્રેમ ભર્યું ધ્યાન ),

એ ,પંખીની પૂંછડી જ્યમ સુકાન !

આટલાં સાધનોથી મારી પ્રેમધારા ---

હું સતત વહાવી શકીશ ,તારા પ્રતિ 

               અવિચ્છિન્ન .

બેલા\૬\૫\૨૦૧૫ 

૧૨.૧૫ \પી..એમ. 

તારા

રજનીના ,અંબરમાં , ટમ ટમ ટમકતાં તારા ,

ઝળહળ ઝળહળ ચમકાવે ,શ્યામ રાતને ,તારા .

હસતાં બાળક સમ ,ખીલ ખીલ ખીલતાં તારા ,

સૂરજ સામે અવકાશમાં વિલીન થતાં તારા .

સૂરજ દાદા નીરખે ,ઝબક ઝબકંતા તારા ,

પોતાના તેજ ઓથે વિલાય ચળકતાં તારા .

કદાચ ,ના ગમી એ વાત ,કે ,ઓછપાય તારા ,

પોતે સૌના જીવન-દાતા , તો ,શાને ,સંતાડે ,તારા ?

મોટાં તત્વ ,મહાન આત્મા ,બુઝવે ના કોઈ તારા 

                                 વિચારી 

સવિતા-નારાયણ ડૂબ્યાંસાગરમાં ,ને છુપાયાં ડુંગરમાં ,

રાત્રીને ઓઢાડી દીધી ,ચુંદડી ,ઝબકાવી ઝીણા સુંદર તારા !

કોઈ પણ મહાન જીવ ,વિશ્વમાં ,બુઝવે ના ,કોઈ તારા ,

ચમકવા ,ઝળકવા ,માર્ગ કરે મોકળો 

          ને ઉજાસવા દે એ તારા .! 

બેલા \૪\૫\૨૦૧૫\

૭.૨૦.પી.એમ. 

વિરહી ગોપી

 

"ગુંજ ઊઠી શહનાઈ "નું ગીત -"કહ દો કોઈ ના કરે યહાં પ્યાર "રાગ જોગીયા પર આધારિત હતું . 

એ ધૂન પર આ રચ્યું છે .

વને-વને -ઘુ-મુ-હું --કાન્હા !

ફૂલ ફૂલને પૂછું ,પાન પાનને વિનવું ;

કોઈ આલે તા--રો અંણસા--ર ----વને વને .....

મેં તો દીઠો તને મુજ શમણે ,

બંસીના નાદે નચવી મુજને, 

તારી બાંકી અદા,યાદ આવે સદા ,

મારે હૈયે રહ્યો -હા-હા-કા---ર ---વને વને ....

ભ્રમરની ગુંજથી દિલ તડપે, 

કોયલની કૂકે ચિત્ત ઝૂરે ,

મારાં લાલ લોચન ,લો, સુઝી ગયાં, 

આંસુ વહે અનરાધા---ર --વને વને .....

જસો--દા--માં-- પણ ઝૂ--રે અપા---ર, 

બાળ-ગોપાલ થયાં સૌ સુન્ન-સા-ન, 

સૌની એ-ક જ ટક ,જુએ તા--રો -પથ, 

નથી ચેન કે ના- છે કરા---ર ---વને વને ....

જમનાના જળ ધી-રે સરકી --રહ્યાં ,

કદમ્બ ને બંસીવટ ઝૂ--કી રહ્યાં ,

"બેલા" તું--ટી પડી ,તારી આ--સ છૂટી ,

કોણ કો-ને આપ-- આધા----ર --વને વને ...

બેલા\૧૮\૪\૨૦૧૫ 

૪.૦૦.એ.એમ.

કાયા ને માયા

કાયા ને માયાની જોડી , અદ્ભુત તેં બનાવી !

હવે લાગે છે , તું જ ફસાયો જાળમાં; એ માયાવી !

નાસીને હાવાં ,મૂંઝાઈ ,નહી મળે કોઈ બારી !

વશ કરવા એ માયાને કાયાની રુસવાઈ !

મંત્ર-જાપ ને ધ્યાન સમાધી માનવે અપનાવી !

ભભુતની દયાથી છોડાવ એ લપેટ માયાની !

માયાપતી ! બ્રહ્માંડના સ્વામિ !તેં તો એને  વશમાં કીધી !

"બેલા" સોચે શી રીતે  દઉં એને, અનિલ સંગે ઉડાડી ! ! !

                                       બેલા \૨ અપ્રિલ ૨૦૧૫ 

                                             ૧૦.૪૦ એ.એમ. યું.એસ.એ .

બેલાનું સ્વપ્ન

       કાયાના પિંજરના ટોડલે બેઠો ,

        મોરલો ,નામે સહસ્રાધાર,

        મારે પહોંચવું ,તેની ય પાર ;

        મારો મુલાધારનો ચકવો ,

        જો ગુંજવે કુંડલિનીનો સિતાર .

        સૂર કુંડલિનીના ચડે ,સુષુમણા વાટે ,ને ,

        ઈડા-પિંગળા પણ જો  થાયે થેઈ થેઈકાર ;

        નાડીજાળ -પદ્મોનાં દલ થરકાવતા ,

        ડોલાવે , જઈ ,મણીપુર -પદ્મ તળાવ !

        તરંગો ઉઠે ,ને વહે ,ચિત્તાકાશમાં,

        મેઘ ઘટા છાઈ રહે ,ચિદાકાશમાં ;

        ત્યારે બેઠેલો મોરલો ,સહસ્રાધારમાં ,

        થાશે ,કલા -કાર આનંદી ગહેકાટમાં !

        વરસી પડશે ,જ્ઞાન-વારિ અનરાધાર ,

        હટશે ઘોર અંધકાર :અને ,

        અંતે ,થાશે મને ,આત્મ-શાક્ષાત્કાર.! ! 

        "બેલા"ઝૂમે સ્વપ્નાકાશમાં ,કરતી આવાં વિચાર .! ! 

                           બેલા \૧૯ માર્ચ ૨૦૧૫ 

                            ૯.૫૦ એ.એમ. યું.એસ.એ. 

પહેલી મૂડી

     ધીરે ધીરે સરકી રહી શિશિર 

    હળવે હળવે હેમંતે પગલી માંડી .

લો ! લીલાં કોંટા ફૂટ્યાં ,સૂકી ડાળીએ !

    અને પંખીઓએ શરૂ ઉડાઊડ કરી !

   ઉભરાય આનંદ ,ઉરે ,સૂણી ;ચહેક ધીમી .

   અનિલે પણ લીધી ,ઠેક એક હળવી .

  "બેલા" ય વાટ  જોતી ,ક્યારે ખીલે કળી ,

   અને ,અર્પું મારાં શ્યામને  ,એ ,પહેલી મૂડી !! 

                            બેલા \૧૧ માર્ચ ૨૦૧૫ 

                               ૮.૩૫.એ.એમ. USA

હે શ્યામ સુંદર

    તું તો મને છોડીને ગયો !

             કિન્તુ 

    મારાં અંત : કરણમાં તારી છબી 

    અંકિત કરી ગયો !

   હર પલ હર ઘડી ,એ  છબી 

   જોઉં છું ,અને લાગે છે : -

   જાણે --તારો ને મારો સંબંધ છે 

            યુગો પુરાણો .

   જો તું સાગર છે ,તો હું તરસી નદી છું ,

   જો તું વરસાદ છે ,તો છું હું એનું બિન્દુ છું .

   તારાં જવાથી ધસતી દોડું છું ;

   તને ભેટવા ,અધીરી અને બેચેન 

    અને નીંદ વિહોણી !

    હે કાન્હા ! મને મારું ચેન,મારી નિંદર 

               પછી આપ !

  જોને ! તારાં વિના હું કેવી તરફડું છું ! ! 

                     બેલા \૮ માર્ચ ૨૦૧૫ 

                         ૧.૨૦ એ.એમ. યું.એસ.એ 

Lecture on Gita-Swa -dharm & karm yog

---------------------------------------------------------------

1st March 2015 ,at Chinmayaa Mission Geeta Discourse Class running on every sunday 

at Richmond VA U.S.A.

---------------------------------------------------------
we all know what is dharm &adharm. all good doings are dharm and bad doings, which harms person or society ,is adharm.


In genral dharm has taken as cast & its rituals, rules and regulations to act and obey them.Dharm is known as Hindu,Muslims ,Shikh, Isaai ,Parsi,Yahudi etc. Genraly person acts accordinly to the rules ,regulations and satisfies that he \she has observed (નિભાવ્યો ) SWA DHARM
But .no,This is not swa dharm .It has no connection or relation with above said dharm .SWA MEANS OWN & DHARM MEANS DUTY .Own duty is swa dharm.A person may be of any cast .sub cast or cult ,it does not matter when time comes .
If somebody is in difficulty (of any type ) and we are nearby to help him \she ;and we DO help without thinking about his \her cast or result or without any expectation in return at that moment ,then we can say that we observed our SWA DARM .At that time miserable person does not need our lecture ;that because of your wrong deeds in past you are suffering ,so suffer. What can I do ? OR Thinking that OH, I don't know about his \her cast, whether he \she is touchable or not ,how can I help ? Let people from thiere cast or known person ,they will help .I can not loose my "swa dharm "! ! AND take pride of observing swa dharm. NO it is shamefull act.
Swa dharm differs with each person. Every person has his own swa dharm according to special time,place and situation.Nothing abides .no gnaati. no rules &no regulations of any cast or cult.
The person who does karm-duty - with full dedication is swa dharm .Aachaary Vnoba bhaave had define it this way. My words may not be exectly as his; but the meaning is :

"Any one , who ,with stable mind i.e.(સ્વસ્થ-ચિત્ત ) putting aside own selfishness, and thinking about good for society, without any expectation or desire for fruits. decides his \her karm (કર્તવ્ય ); and soul -aatmaa - seconds that decission is SWA DHARM ."
After understanding this,we have to understand about karm yog .What is KRAMYOG? Duty or karm has to be done with full devotion and dedication (પૂર્ણ ભાવ ) is karm yog -or we can say (નિષ્કામ કર્મ )
let us have an example . There are two farmers. both bowes seeds ,but one do it thinking for his family . He thinks to make family happy by feeding and live in peace .
Other farmer thinks " people call me father of univers. To feed all of them is my duty .If i do not work hard for getting more crop all will starve !It is My responsibility towards society and make them happy.
both will take crops but 1st one will not share it and keep with him for his family; which is HIS duty ,while 2nd one gives priority to society and then keeps remaining for his family. So his karm turns into YOG. the feeling (ભાવના -પૂર્ણ ભાવ ) towards society makes him karm yogi .
karm yog upleafts the person . (આત્માનું ઉર્ધ્વ ગમન ) every aatmaa wants to join with "parmaatmaa " and such each step takes towards HIM .Because of such KARM YOGI society stays stable ,healthy ,wealthy and peacefull .
But there are two hinderances which try to descend karm yogi. when a person starts duty with feeling that "This is what I like to do "and "This is my duty and i m doing it with full efforts but I do not like to do " These two ; likes is called RAAG and dislikes called DWESH the 2nd farmer had done his duty with liking -raag -;but at that time if had thought " I m doing this but it needs much more hard work and i have to do though I do not like ."THIS is dwesh .
so a kram yogi should overcome from this RAAG-DWESH and become stable minded

 (સ્થિત પ્રજ્ઞ )
karm yog needs sthit pragnta too .
At rhe end I would like to say :, swa dharm has no linknwith cast or cult and their rules 2ndly swa dharmi becomes KARM YOGI while practising it he should leave RAAG -DWESH and try to be sthi prsgn .Do karm with SAAKSHI BHAAV .
Gandhi ji has given key to understand 3rd chepter of Geeta is :LIFE IS FOR SEVA NOT FOR MEVA I.E. ENTETAINMENT (જીવન સેવા માટે છે ,ભોગવવા માટે નહી )
Thank you all for listening me passions .

અનિલ

હંમેશ ઝૂલતો અનિલ , આજ કાં ડાળીએ બેસી ઝૂર્યા કરે ? 

દુનિયા તો આવી જ હતી,નગુણી ,અફસોસ શાને કર્યાં કરે ?

   "હું"પણું  સમાઈ ગયું "એ"ની દુનિયામાં,તો ફિકર શાને ?

  આ દુન્યવી આન બાન  ને શાન ખાલી આંટા માર્યાં કરે 

  સમજાઈ ગઈ છે  દુનિયા, જો ,તો,આનંદ ભંગ કાં કરે ?

 પીવો,આનંદ -ભાંગના પ્યાલા, દુનિયા ઝખ માર્યાં કરે.

                    બેલા \૩ માર્ચ ૨૦૧૫ 

                      ૧૨.૦૦ બપોરે .

બનું બંસી

હજુ સુધી તો ના જાણું હું મારા જ દિલને,તો,

તારા દિલને તો સમજવું કેમે,કરીને કાન્હા?

કયો શબ્દ ઘાવ આપે તને તે કેમ કરીને જાણવું ?

છેંક-ભૂસ કરીને ય છેવટે લખાવે તું,તે લખું,કાન્હા

ભૌતિક સંબંધોથી પર છે-તું -એવું તો જાણું હું,પણ,

આવીને,બારણે,ખટ-ખટાવે,તો કરું શું ? હું કાન્હા?

હવા તું,ઘટા તું,વસી રહ્યો છે,સઘળે તેવું  તો જાણું હું,
ફરફરીને પાસમાં,ઘડીક બેસી જાય,તો કરું શું કાન્હા?

"બેલા"ની સુગંધ થોડી લઇ જઈશ તો બનીશ ધન્ય હું ,
 બનું બંસી હું,લગાડી હોઠે,થોડી ફૂંક ની જ જરૂર છે કાન્હા .

બેલા 

૮.૦૦ એ.એમ

2-25-15

નમઃ શિવાય

      હે ભીડ -ભંજન ,સ્વીકારો વંદન ,

      તુજ દ્વારે આવી ,માંગુ હું શરણ .

      કૈલાસવાસી ,મૃગચર્મધારી ,

      નીલકંઠ ,હે પન્નગધારી ;

      જટાજુટમાં ગંગા બિરાજી ,

     નમઃ શિવાયનું કરતી રટણ 

      હું નમઃ શિવાયનું  કરતી રટણ ---હે ભીડ......

      હાથમાં ડમરુ ,ત્રિશુલધારી ,

      વામાંગે ઉમિયા સતિ પ્યારી ;

      ગણેશ-પિતા ,શોભે નંદી સવારી ,

      નમઃ શિવાયનું  રટણ કરતી 

     હું નમઃ શિવાયનું  કરતી રટણ  ---હે ભીડ....

      તમે દુધની ધારા સ્વીકારી ,

      ઓઢી છત્રી બીલીપત્રની ;

      "બેલા" રાંક વલ્લરી ,આશભરી ,

      નમઃ શિવાયનું  કરતી રટણ ,

      હું નમઃ શિવાયનું  કરતી રટણ 

      હે ભીડ ભંજન સ્વીકારો વંદન ,

     તુજ દ્વારે આવી માંગુ હું શરણ .

                     બેલા \૨૨ ફેબ. ૨૦૧૫ 

                        ૬.૫૫ પી.એમ. યું.એસ.એ. 

સુણ શામળા

 

      શો અધિકાર છે મારો ,તારા પર શામળા !

      કે ,કહું તને ,છોડીને હ્રદય-સિંહાસન ,ન જા !

      મેં તો દીધું આસન ,મેં પાયો ,પ્રેમાસવ ;

      વિંઝણલા પાંપણથી ઢોળ્યાં ,બંસી સંગ સૂર મિલાવ્યાં !

     પામી ના વરદ હસ્ત ,કે નાનીશી એક હાસ્ય રેખા ;

     "બેલા"ની સુગંધ પણ બહેલાવી તુજને શકી ના !

      

      પ્રાણ પાથરી ,અલખ જગાવી ,રીઝવું છું કાન્હા !

      તોયે શી ખતાએ રૂઠી ,આમ નયન-દોર તોડ્યાં ? !

      આ રસીલી વેળ તરછોડી જાવ તો છો શામળા;

                   કિન્તુ ,ના ભૂલશો ,પછી ,

      દેહ-પિંજર પડી રહેશે ,વિણ તેજ ,ને વિણ આત્મા .! ! 

                                  બેલા \૨૦ ફેબ. ૨૦૧૫ 

                                    ૨.૫૫. પી.એમ. યું.એસ.એ.

વિખુટી બેલા

      મારો ,હાથ છોડીને તું ક્યાં રે છુપાયો ?

      આયખાના વન્નમાં ભૂલી રે પડી ,

      જીવતરની કેડીઓ તેં કેવી ગુંચવી ?

      સૂરજની કિરણ એક ખોળી ના જડે ,

      મનનું કુરંગ હવે કેટલું દોડે ?-----મારો હાથ ...

      કાંટા કંકરથી લોહિયાળા પગલાં ,

      શીતળ સરવર હવે કેટલાં ડગલાં ?

      આંખ્યુંએ નેજવા કરી , હાથ હવે તો થાક્યાં ,

      કા-ને હજુ ના સુ..ર સંભળાયા .------મારો હાથ .....

      તારાં વિના હવે ઘડી પણ ના જીવું  હું ,

      તારાથી દૂર થઈને ખુદથી થઇ દૂર હું .

      તારાં વિના થઇ નૂર હીણી --હું ,

     "બેલા"ની સાખે દાવાનળે રહી જલી હું .

      મારો હાથ છોડીને તું ક્યાં રે છુપાયો ?

                          બેલા \૧૬ ફેબ. ૨૦૧૫ 

                            ૧.૫૫ એ.એમ. યું.એસ.એ.

લાડકો શામળો

મને ખબર છે ;
કર્મોને ભોગવવામાં ;
હું તને લાડ ન કરી શકી ,
તેથી દૂર જઈ મોં ફુલાવીને બેઠો છે !
નટખટ !
તું તો મારો છે ,તો પછી ;
ભોગવવાની શક્તિ અને હિમ્મત
આપવાને બદલે
આમ રિસાઈને બેસાય ? શામળા ?
તારાં સહારાના હલેસાથી જ તો
આ ભવ-સાગર પાર કરવાનો છે ;
અને ,તું ,એ જ સહારો છોડીને
રિસાઈને બેસે તો ,મારું કોણ ?
આવી જા ,તને "બેલા"ના
ફૂલોથી શણગારું ,બથ ભરીને વ્હાલી કરું ,
મારાં શામળા !
બેલા \૨ જી ફેબ .૨૦૧૫
૧૧.૪૫ એ.એમ યું.એસ.એ .

સ્નો- હિમકણ

    આ સ્નો ! હિમકણ ,

      મને તો એનાં પડવામાં 

      કોઈ જ આનંદ થતો નથી !

      એનાં કણ જાણે ;

      હવામાં ઉડતા જીવડાં !

      એનાથી છવાયેલી લોન 

      અને ઘરનાં છાપરાં ;

      જાણે કફન ઓઢેલાં મડદા ! ! 

      લાશ શબ્દ સુફિયાણો લાગે છે .

      ફક્ત ,સુંદર દેખાય છે ; તો ,

               એ     છે ,

      પાંદડા ઉપર ,ફૂલની જેમ બેઠેલો 

      કપાસના પોલ જેવો સ્નો !

      અને, સૂકી ડાળીઓ ઉપર ચોંટેલા 

      મોતી જેવાં જલબિંદુ ! ! !

          બેલા \૨૭ જાન્યુ. ૨૦૧૫ 

             ૧૨.૦૦ બપોર \યું.એસ.એ.