Pages

એકલતા




                                                        આ એકલતા !
                                                             ખાઈ જશે,મને,
                                                       એક દિ'
                                                       આ ભરી ભરી વસ્તીમાં 
                                                                  અને 
                                                       સંગીતની આ ભરતીમાં ,
                                                       સૂર અને લયની 
                                                             આ મસ્તીમાં યે તે ;
                                                       શાને હું એકાકી ?
                                                                                 બેલા 
                                                                             ૧૭-૮-૨૦૦૬ /૩.૩૦.પી.એમ.

ઉશીકા




                                                 હો જી મારાં ઉશીકા ખોવાણાં !
                                                 મારું માથું હું ટેકવું કેણી પેર ?
                                                                        ખોળવાને નીસરી તો પહોંચી બજારમાં ,
                                                                        જોઉં તો ,બાપુ ,મહારાજ ને ભાઈ જીની ભીડ !
                                                                        વિચાર,વાડા,પંથ,પ્રથાના,
                                                                        ઉભરાયા ત્યાં તો તીડ !
                                                                 માનું તો માનું કોને ?!
                                                                 કિયા રે સાધુ-સંતની ધરું ભેર ?--મારું માથું....
                                                 રામજી,શામજી,માતાજી,ગુરુજી 
                                                 કોને રે પગલે હું માંડુ નેણ ?
                                                 કિયા રે ઘરમાં બેસું નિરાંતવા ?
                                                 હું તો શ્વસી રહી જો ને હાંફ ભેર !--મારું માથું....
                                                                  બાવરી બની ચકરાઈ "બેલા" ,
                                                                  પાછી વળી ગઈ ઘેર !----મારું માથું...
                                                                                                              બેલા 
                                                                                                           ૬-૬-૨૦૦૧ /૩.૪૦.એ એમ 

ઉદાસી



                                                હું તો ગઈ મથુરા ,
                                                હું તો ગઈ કાશી ;
                                                તો યે આ મનડું શાને ઉદાસી ?
                                                                           વૃંદાવનની ગલીઓમાં ઘૂમી ,
                                                                           કુંજ ગલીની કળીઓને ચૂમી ;
                                                                           નાગધરા ના કદમની પાસે 
                                                                           ક્યાં યે ના સુણી શ્યામની બંસી----હું તો ગઈ...
                                                ગંગા ઘાટ માં ચરણોને બોળી ,
                                                મણી  કર્ણિકાની ચોમેર ફેરી ;
                                                વિશ્વનાથ માં અલખ જગાવી 
                                                તો યે "બેલા" પ્યાસી પ્યાસી ---હું તો ગઈ ....
                                                                                                            બેલા 
                                                                                                             ૬-૩-૨૦૦૦ /૪.૦૦.પી.એમ

मंगल दरसन


 
                                               
                            मंगल दरसन दीज्यो गुंसाईं 
                            बिनती करत री ! मैतो हारी --मंगल....
                                                        कल  न परत तुम बिन पल छीन छीन 
                                                        कैसी ये लगन लगाईं 
                                                        सुध बुध मोरी बिसराई 
                                                        हरपल  रहत उदासी ----मंगल....
                           तुमरे दरस की मै अभिलासी 
                           निस दिन डगर बुहारी,
                           काहे गोकुल छांड्यो  गिरिधर 
                           बरी जन दियो भुलाई --मंगल....
                                                        अखियाँ तो कालिंदी भई है,
                                                        झर झर बरसे पानी;
                                                        हाय ! जिया की अगनी ऐसी 
                                                        जिस में "बेला"सुखाई --मंगल....
                          मात पिता तुम हों मेरे ईश्वर,
                          बिन मायके झुलसाई;
                          कबर बुलावा आएगा 
                         "बेला" सोच मुरझाई ---मंगल....
                                                                                  बेला 
                                                                             १०-३-१९९१ /४.१०.ए एम् 

बिरहा


      


                                           बरसों बीते क्युं नहीं आये?
                                           ब्रिज जन तेरी डगर बुहारे ,
                                           श्याम काहे तू वचन बिसारे;
                                           राधा रो रो तन को सुखाये |
                            मथुरा गये भये बरसों,
                                    कन्हाई तोहे 
                            मथुरा गये भये बरसों |
                                          कुंज गली उत् कोकिल गावत 
                                          टीस उठत हिरदयसों 
                                          भये बरसों,--मथुरा ....
                            पनघट सूना,सूनी गैया 
                            नीर झरत नैनं सों 
                            कित गये मोरे श्याम मुरारी 
                            मुरली धरन अधर सों --भये ... मथुरा ......
                                           ग्वाल बाल सब होली खेलत है,
                                           ललितादिक सहियार सों 
                                           बाट देख देख पीरी भई है ,
                                           राधा गोरी बिरहा सों भये बरसों --मथुरा....
                            "बेला" की माला सूख रही है 
                             कैसे मिलन हों हरि सों-भये बरसों -मथुरा गये ........
                                                                                 बेला 
                                                                                 ७-३-१९९१ /५.३०.पी.एम् 

अभिमानी


                    


                                          हरि! मोरी हरी ले तू अभिमानी 
                                          जिस मिट्टीसे काय बनी है .
                                          उसी में है समानी -हरि....
                                                       रुप गुण के मोह फसी है,
                                                       धन मद हुई गुमानी ;
                                                       हरि नाम को जाप ना कीन्हो,
                                                       जी भर करी सेतानी---हरि ......
                                         "बेला"अब तो विनती करत तुम्हारी ,
                                          थोरी रही ये जिन्दगानी--हरि..........
                                                                                 बेला 
                                                                               १०-३-१९९१/४.१०.ए.एम्

नंदलाला


     

                                  बसो मोरे नैन में नंदलाला |
                                  मोर मुकुट पीताम्बर सोहे ,
                                  गले बैजयंती माला ,--बसो....
                                                   कंकरी मारी मटुकी फोरी ;
                                                   दधि माखन की करत चोरी,
                                                   ठीठक़ रही ब्रिज बाला ----बसो.....
                                 यमुना में कूद पर्यो ,कालीनाग नाथ्यो;
                                 कुमार अश्विनी को भी तार्यो,
                                 हबकी यशोदा मैया --बसो....
                                                  शाम छबि तेरी मन को लुभाये;
                                                  रानी राधा कल नहीं पावे,
                                                  वारि वारि मोहन लाला--बसो....
                                'बेला" आरती करत तुम्हारी;
                                 तेरे दरस को हुई बावरी,
                                 कृपा करो बंसीवाला ---बसो....
                                                                            बेला 
                                                                          ११-२-१९९१/११.४५.ए.एम्.

હાલરડું



                                        આવ મારાં લાલ,
                                        તને પારણીએ  પોઢાડું ;
                                        મેના,પોપટ,ચકલીનાં 
                                        સાજ એને સજાવું 
                                                                 રણઝણતી ઘૂઘરીઓ 
                                                                  ને રેશમની દોર 
                                                                 પારણીયે ઝૂલે મારો 
                                                                 વ્હાલો નંદકિશોર 
                                         હાલાં વ્હાલાં નાં ગીતડાં ગાઉં
                                         ને સજાઉં ફૂલથી સેજ,
                                         બાલોશિયા હરિ ! ધરજો ગાલે;
                                         ને શમણે સરજો સે'જ .
                                                                   ચાંદ-તારા ભેળાં રમજો 
                                                                   ને ઉડ્જો પરીઓ સંગ;
                                                                   સવાર સવારે પાછાં વળતાં
                                                                   છાંટજો  ઝાકળ,"બેલા"ને અંગ .
                                         છીપશે તૃષા ઓસબિંદુથી 
                                         ધરવ છો ના થાય;
                                         લાલ, તમારું પારણીયુ 
                                         અમે ઝુલાવશું સદાય .
                                                                                                    બેલા 
                                                                                                   ૧૯-૪-૨૦૧૨ /૧.૦૦.પી.એમ 

स्नान




    
                                         लाल, मेरे चलो तुम्हें नहेलाऊ 
                                         उबटन घसी घसी अंग निखारूँ
                               केसरी जल की कुण्डी भर के 
                               माही सुगंध डलवाऊं
                               जल संग खूब खेले ,अब कान्हा 
                               कैसे बाहर निकालू ?---लाल मेरे ...
                                                       आओ तुम्हें पीत-अम्बर पहनाऊँ
                                                       माथे केसरी पाघ बँधाऊँ
                                                       नजर लगे ना लाल को मेरे ,
                                                       काजल अखियन डालूँ--लाल मेरे...
                               बाजू बंध बेरखा बंधाउ ,
                              पग पायल छन्काऊ ;
                               माथे मोरपिच्छ आप ही डाल्यो,
                               देख देख मुस्काऊँ--लाल मरे ...
                                                         धेनू चराने जाओ गोपाल,
                                                         हाथ मुरली धराऊ 
                                                         "बेला" सुनी सुनी होस गँवाये ;
                                                        बार बार सपन दोहराऊं |
                                                                                बेला 
                                                                                   २३-३-१९९२ /८.१५.ए.एम्

बे वजह





 
                                           क्यों उठती है पीड़ा ?
                                           क्यों चुभती है शूल ?
                                                    यु ही 
                                                   बे वजह !
                                           कभी घरके एकांत में 
                                           कभी उत्सव के माहोल में 
                                           क्यों बेबस होता है मन ?
                                           क्यों जी हो जाता है विकल ?
                                                     यु ही 
                                                    बे वजह !
                                          सीने की चुभन;मन की उदासी ,
                                          उड़ा देती है ,मस्ती क रंग !
                                          मिटा देती है "बेला"की सुगंध !
                                                     यु ही 
                                                   बे वजह ?!!
                                                                            बेला 
                                                                               १०-९-२००८ /११.४५ ए.एम्.

पुकार





                               तुम्हें कितना पुकारा --श्याम सलोने !
                                      क्यों नहीँ सुनते ,क्यों नहीं आते ?
                            
                               अखियों से छुपे हो,दिल में समाये हो 
                               आं ख मिचोली खेले वनमाली (खेले कन्हाई);
                               ढुंढत  ढुंढत  राधा हारी ,
                                               क्यों नहीं मिलते --क्यों नहीं आते ?
                               दिन ,महीने,सालों बीत गये 
                               मधुवन,कुंज  सब उजड गये ;
                               सूखी "बेला" सूखे पत्ते 
                               रट ते रहे तुम्हें ,श्याम मनहारी 
                                                 क्यों नहीं सुनते ,क्यों नहीं आते ?
                              श्याम मोरे श्याम 
                              श्याम श्याम श्याम राधे शेम (३)
                              मद्न मुरारी श्याम ,मोहन मुरारी श्याम 
                              गिरिवर धारी श्याम ,रास बिहारी श्याम 
                              श्याम (३)राधे श्याम (३)
                                                                         बेला 
                                                                        ५-४-२००९/२.००.पी.एम् 


                                                               

રાધાની વાંસળી





 
                                 વાંસળી તો કાન્હાએ રાધાને દઇ દીધી ,
                                 ને પોતે વાટ ,મથુરાની લઇ લીધી .
                                                   વાદો કર્યો'તો ફેર  મળવાનો ,
                                                   પણ,દ્વારિકા જઈ વાત ભુલાવી દીધી .
                                 રાધા તડપે ધારી વાંસળીને હાથમાં ,
                                 એને હૈયાની થાપણ કરી લીધી .
                                                    કુંજવનની આમ્ર ઘટામાં ,વ્યાકુળ બની 
                                                    બંસીની ફૂંક એક મારી લીધી ,
                                 "બેલા"ની વલ્લરી ઝૂમી ઊઠી 
                                   ને એણે ફોરમ પ્રસરાવી દીધી .
                                                                       બેલા 
                                                                         ૨૧-૪-૨૦૧૨ /૭.૩૦.એ.એમ.

નાગ દમન






                                                           આ જીવન સરિતા 
                                                           જાણે કાલિન્દી નદી .
                                            બચપણ માં શુદ્ધ સલીલ,
                                            વધતી વય,વધતા વિષય !!
                                            કર્યાં ઝેરી જીવન-જળ .

                                                             મોહ,માયા ને મમતા ,
                                                             મદ લોભને મત્સર ;
                                                             કામ, ક્રોધ ને ગર્વ ના ફ્ણાં 
                                                             ફેલાવે કાતિલ વખ !

                                           ગબડાવો ગેડી દડો, આંતર-ઝાંખીનો
                                           ને કરો વીષ -જાળ ;
                                           નાથો સૌ ફણા એ નાગનાં
                                          ને બનો કાલીય નાથ !!

                                                              કા'નો રાજી થાશે જોઈ ,નાગનું આ દમન ,
                                                              મુરલી મધુર બજાવીને ,કરશે એ નર્તન !
                                                              હોંઠો પર એનાં ,ફરકશે ,ધીમી ધીમી મુસ્કાન 
                                                              જોઈ ઝૂમી ઉઠશે "બેલા" ઝુલાવીને ડાળ .

                                                                                                        બેલા 
                                                                                                         ૧૯-૪-૨૦૧૨ /૧.૦૦.પી.એમ.

પ્રભાતિયું





                                 કા'નજી મારો ,હાર હૈયાનો 
                                     ઉઠો ને મારાં બાળ;
                                 ભોર ભઈ આ,સાંભળ કાં'ના ,
                                      પંખીનાં મધુરાં ગાન  !

                                                          ઉષાનો રંગ કેવો છવાયો ,
                                                               સુંદર કેસરી આભ ;
                                                          ગાયો તારી ,ભામ્ભારીને,-સુણ
                                                               પાડે તને સાદ .

                                 આ લો વ્હાલાં !દૂધ કેસરિયા 
                                      ને પીવો ગઢી છાસ ;
                                 ટીમણ  કરો ઘેવરનું ને 
                                       સિધાવો વનવાટ .

                                                            બંસીવટ ને કુંજ ઘટા તને 
                                                                   બોલાવે બંસરી સાથ ;
                                                            "બેલા"ય અધિરી થઈને ડોલે 
                                                                    સુણવા બંસીની તાન .

                                                                                             બેલા 
                                                                                                  ૧૯-૪-૨૦૧૨ /૭.૪૦.એ.એમ.

તું છોડાવે તો સૈ.


    


      રાત વિતાવી વાટ માં ને દિવસ ગુમાવ્યો રોઈ !;
      કન્હૈયા --તારી લગનીમાં હું તો ખોઈ !
      હવે તો તું છોડાવે તો સૈ.

                                      મનડું ભટકે કુંજ ગલીમાં ને તનડે તાંબડી લોઈ 
                                      કન્હૈયા તારી મિસરીમાં હું તો ખોઈ --હવે તો .....

     ભવ-રણમાં હું ભટકું એકલી ,ઝાંઝવે ઝાંઝવે મોહી !
     તારી છબી ના દીઠી ક્યાંયે ,મૃગ જળ પીને રોઈ 
     કન્હૈયા--મારી જીવતરની થઇ રે ભવાઈ !---હવે તો ....

                                     બકુલ ને વૈજયંતી માલા "બેલા" સાથે પ્રોઈ 
                                     કા'ના ..તારી આખડીમાં નેહમાં હું તો તણાઈ 
                                     કન્હૈયા.. તારી પૂજામાં બાવરી ભઈ 
                                        હવે તો તું છોડાવે તો સૈ .!!!
                                                                           બેલા 
                                                                         ૨૩-૧૧-૧૯૭૬