તેં મને માયામાં લપેટી 'લ્યા શામળા !
તેં મને માયામાં લપેટી રે ;
કાચુ પોચું તે આ કાળજું છે મારું ,
એને ઝંઝોર્યું માયાની વેલથી રે ----તેં મને ......
નટખટ તું નાનડો ,નજીક ના ઢુંકવા દે ,
રખે કોઈ ખોલે તારી ઝાંપલી રે ;
હ્રદયે જો પેઠું ને દિલમાં સમાયું ,
તારે એની તે કરવી રખેવાળી રે .!-----તેં મને .....
માટે
કાં'ના તુરત તું લોભાવે જીવને ,
સંસારના તાણે વાણે વણી રે ;
ભક્તિ ને રટણથી દૂર કરીને ,
હ્રદયનાં મળેલાં તાર તોડી રે !.---તેં મને .....
પણ
"બેલા" છે અડિયલ ,જાણજે 'લ્યા શામળા !
રહેશે એ તારું લોક મહેકાવી રે ;
કલેજે ચોંટશે તારે ,એ એક દિ',
મુશ્કેલ પડશે કરવી અળગી રે .!-તેં મને ....
માયાના વંટોળથી ડોલે ભલે ડાળખી ,
મૂળ તો છે સાબદાં ,ઊંડા ઊતરી રે ;
તારાં કામણથી ઝૂલે ભલે વલ્લરી ,
તૂટશે ના તાર તારો ,લેજે સમજી રે .!
તેં ભલે માયામાં લપેટી 'લ્યા શામળા !
તેં ભલે માયામાં લપેટી રે .! !
બેલા-૧૧\૧૦\૨૦૧૪
૫.૩૦. એ.એમ.
