ઓ ઈશ્વર,
તું અનંત અને હું કણનો ય કણ
તારી એક ઝલક અને
મારા અનેક જન્મોની શોધનો અંત.
પાગલ મન દરેક ચહેરામાં તને તલાશે,
તારા એક અંશને પામવા તલસે
જડ અને ચેતન,જો તું વ્યાપે છે સર્વમાં
મારામાં પણ
તો આ તડપ શાને?
હોવા અને પામવાના ભેદ વચ્ચે
અટવાતું મન,તરસ્યા કરે તને
તું આવને!
નવજાત શિશુસમ,પ્રભાતનાં કુમળાં કિરણો
મનની ઠૂંઠવાયેલી લાગણીઓને ઝકઝોરે અને
તું મારામાં હોવા છતાં હાથ લંબાવીને સ્પર્શી ના શકવાની પીડા
વાદળને ચીરતી વીજળી સમ ફરી વળે
મારા સમગ્ર અસ્તિત્વમાં
તો ક્યારેક તારા હોવાની પરમ અનુભૂતિમનના અંધકારને ઉલેચી ઝળળ ઝળળ કરી દે સમગ્ર ચેતનાને.
તારા એહસાસ વગરની કોઈ પળ નથી
અશક્ય ને શક્ય કરનાર તું
મારી દ્રષ્ટિ પહોંચે ત્યાં સુધી ફેલાયેલ વાદળો પર સવાર થઈને
તું આવને!
હું તારો શિશુ
બાળકની જેમ ઝંખું,નીકળી પડું ધરતીના પેટાળમાં
અગાધ સમંદરના તળમાં,માનસરોવરના જળમાં
ને ઝળહળતા તારલાઓના પળમાં,
અને નિહાળું નરી આંખે પરમસત્યો
માં......
જેની અનુભૂતિ વ્યાપેલી છે મારા રોમરોમમાં
જેણે હમેશાં કર્યો છે મારો બિનશરતી સ્વીકાર
મારા ગંદા હાથથી હું એને સ્પર્શતો
ને નેહ નીતરતી આંખે એ ચૂમતી મને
એનાં ચહેરામાં તું હતો? કે તારા ચહેરામાં એ?
તું જ સાથી તું સંગાથી
ને તો એ હું તને શોધ્યા જ કરું?
તું આવને!
હરીશ યુ. દોશી.
