હવે બસ,કાન્હા!
મારી પાસે હવે શબ્દો ય નથી રહ્યાં!
શી રીતે વિનવું ?તને .
કેટલી અરજ ,કેટલી વિનવણી ;
કેટલી આજીજી કરી મેં તને ?,
કેટલા ય શબ્દોમાં !
હવે તો શબ્દો ય ખૂટી પડ્યાં,ને
આંસુ ય ખૂટી પડ્યાં .
આંખો જેઠ-વૈશાખ જેવી
કોરી ધાકોર થઇ ગઈ ;
ને હ્રદયમાં ધરતી જેવાં જ
ચીરા પડ્યાં છે .
કેટલી કસોટી કરીશ ?
મારા શામળા !?
"બેલા"ની વાડી તો સુકાઈ
ને રહી ગયું છે ,હવે ,
ઠુંઠું !!
બસ ,હવે બસ .કાન્હા !
કૃપા કર મારા શ્યામ !
તારાં હેતની હેલી વરસાવી
તારાં આલિંગનથી
મારા દિલને અમી પિવડાવ .
મારા વિઠ્ઠલા !!
બેલા ૭ સપ્ટે.૨૦૧૨
૫.૨૦.એ.એમ.\યુ.એસ.એ.
No comments:
Post a Comment