જે હતું બસ એ જ છે,કેવળ નજર બદલાય છે
કઈ જ બદલાતું નથી કેવળ સમાજ બદલાય છે.
જિંદગી ને મોતનો આ સિલસલો ચાલ્યા કરે
આ જન્મ બીજો જન્મ, કેવળ બદન બદલાય છે.
વાર હો તલવારનો કે શબ્દનો એ માર હો
ઘા પડે છે બેઉમાં કેવળ અસર બદલાય છે.
એ જ રસ્તા એ જ કેડી જ્યાં હતા એ ત્યાં જ છે
કાફલા ચાલ્યા કરે બસ ત્યાં કદમ બદલાય છે.
શું નવાબી ઠાઠ થી રહેતો હતો 'અક્ષર'
હવે,ખૂબ અગવડ છે છતાં પણ ક્યાં કબર બદલાય છે?
સુભાષ પંચોલી.
૨ હાયકુ
નભનું ભીનું
મ્હો લૂછતી ધરા--
લીલાં પાલવે!
વિરહિણી ના
એક માત્ર ની:શ્વાસે
સુકાય વન!