પારકાને પોતાના

ક્યાંક વાંચ્યું હતું ;

        તરછોડાયેલા સંબંધો સંભાળવાનું તપ ઘણું મોટું છે. 

        અઘરામાં અઘરી છે એ વાત

.

        જેને આપણે તિરસ્કાર્યા

,     જેઓ આપણને તિરસ્કાર, દુ:ખ કે કલેશ ના જે નિમિત્તો બન્યા

     એ સહુ ભૂલીને એકબીજાને હૈયાના હેત થી ગળે

      લગાવવાની વાત, કપરી છે એ વાત.

      'હું'ને ઓગાળી નાખવો પડે. 'તું'ને આવકારવો પડે .'તમે'ને 'આપણા' કરવા પડે.

    ભૂલી જવાનું કામ અઘરું છે .

     જે બનાવોએ આપણ ને આપણા જીવનમાં અતિશય કષ્ટ આપ્યા હોય 

     એમને ભૂલીને પોતાના હૃદયમાં સ્થાપિત કરવાનું કામ ખરેખર અઘરું છે.

           ભૂલ્યાનું સ્મરણ કરીએ,

          ઉપેક્ષિતોને આવકારીએ ,

         પારકાને પોતાના કરીએ,

        હૃદયને શુદ્ધ લાગણીઓના ભાવથી નવડાવી દઈએ   

        ત્યારે પરમેશ્વર આપણો બને છે.

   

        આના જેવું જ એક બીજું વાક્ય છે;      

       કેટલાક સંબંધોનું મૂલ્ય એ સંબધો જાળવવા માટે કરવા પડતા સમાધાનો જેટલું નથી હોતું.

      આ વાક્ય "હ્યું પ્રેથર"નું લખેલું છે.