કાળ-ઝાળ સુરજના તાપ અમને દીધા
ને રુદિયા દીધા છે સાવ મીણના!
આટ આટલા માણસ ને તોય અહી
આપણુ ના એકેય જણ!
કાગળની હોડીઓ કરવાના પાર
ધોમ સૂસવતી રેતીના રણ !
જાળીમાં ફેરવાતું જાય લીલું પાન
અને કાળા એકાંતના વ્રણ ;
મુઠ્ઠીભર હાડકાના પિંજરને દઈ દીધા
ખાલીપા જોજન ના ખીણના -કાળ-ઝાળ -----
ચાપવુંક લીલપનો અમથો આભાસ
અને એવું લાગે કે વન જોયા;
ઝાંઝવાના કારાછમ દારિયાઓ જોઈ જોઈ
આંસુ વિનાના અમે રોયાં.
જીવતર -બીવતર તો બધું ઠીક મારાં ભાઈ
અમે મરવાની વાત પર મો'યાં
ચરણોને ચાલવાનું દીધું સરિયામ
અને રસ્તાઓ દઈ દીધા ફીણના !!
ચન્દ્રકાન્ત દત્તાણી
No comments:
Post a Comment