કિરણ શબ્દની સાથે જ આદિત્યના તેજકિરણોનું સ્મરણ થાય .પ્રભાતે જ્યારે સૂર્યના કિરણોને વાદળ પછીતેથી ફૂટતાં જોઈએ , ત્યારે , ક્યારેક મોરનાં કળાયેલ પીંછા જેવું દેશ્ય રચાયેલું દેખાય છે . એ અનુભૂતિ જેણે માણી હોય તેને સ્વર્ગની ખેવના રહેતી નથી . ખેર ! રાત્રીના અંધકાર પછીના એ સુવર્ણરંગી કિરણોથી ,નવા ઉમંગ અને નવી આશાનું પ્હો ફાટે છે .તો ; કિરણ આશાનું પણ , ઉમંગનું પણ ,સ્ફૂર્તિનું પણ અને સાથે સાથે અંત:કરણના અંધકારને દૂર કરતાં ઉજાસનું પણ કિરણ ! એ તેજ-લિસોટો મનમાં પ્રવેશે, તો તો બસ , પછી તો બ્રહ્મમય થવાનો પથ દેખાઈ જાય !
આપણે એક પ્રાર્થના સાંભળી છે ; " એક જ દે ચિનગારી ,મહાનલ ! એક જ દે ચિનગારી "."મહાનલ" એટલે કે ,સૂર્યની અંદરના અનલ-તેજ , એના કિરણોનો એક ઝબકારો -તણખો - ગંગાસતીએ ઝબકારે મોતી પરોવવાની વાત કરી , બસ , એ જ મને મળો . જે ઝબકારામાંથી મળેલા જ્ઞાનની સંગાથે આગળ વધી , હે પ્રભ ! તારા ધામના પથ ઉપર ચાલી શકવા સમર્થ થાઉં !
આ પ્રાર્થના પછી જો ,
-----કિરણનો એક ઝીણો ય લિસોટો મારી તરફ , મારા અંત: કરણને ઉજાળવા આવે તો , હું આમ બોલું ,
-----ચિદાકાશમાં ,નિશા ,તમસની ,
-----ફૂટી ત્યાં , એક તેજ-પુંજ કણી !
-----સંચરતી , અનંત તેજ-પુંજ કણી ,
-----હટાવશે ,તમસને ,ચમકી -ઝગી !
-----ચિદાકાશને દીધું ,ઓજસથી ભરી ,
-----હવે લોપાશે કાજળ , ને , ચિત્ત ચડશે કિરણ ઝાલી !
-----આહાહા ! "બેલા"ની જુઓ, ઝૂલે વલ્લરી ;
-----આસ્વાદ તેજ-કિરણોના આનંદનો લેતી .!
29\11\2020
11.15.એ.એમ.
No comments:
Post a Comment