વર્ષા-વારિથી સદ્ય-સ્નાત વૃક્ષો ,ખંખેરી ઉનાળુ આળસ-રેત -
ઉભાં ,લીલાં પાન લહેરાવી ,લઈને મીઠો મલકાટ !
કોકિલ કૂજન ધીરાં થયાં ,ને,બપૈયાના શોરનો રઘવાટ !
ચાતક ચાંચ ખોલીને બેઠું ,પિયુના પ્રેમ બિન્દુની જોતું વાટ .
મયુરનું કલાયુક્ત નર્તન,જે ,કરતાં કિર્તન ,મે આવ,મે આવ.
"બેલા"હરખી ,ઝૂલાવતી પાન ,ને સ્મરે ,સ્વપ્ન સમ બની ,જે યાદ . !
બેલા\૮\૬\૨૦૧૫
૧૨.૦૦.મધરાત
No comments:
Post a Comment