વિરહની આ પાનખરમાં
હૈયામાં બેઠેલ કોયલ ,
ચીસો પાડીને ગાય છે ;
મનનું પંખી જોજનો દૂર સુધી
ઊડી ઊડીને પછડાય છે ,
જીવન સાગરનાં જળની લહરીઓ
તટની રેતી ઉપર
હૈયા ફાટ રડે છે ;
અને
અસહાય એવી મારી કોરી આંખો
ડંખતા દિલે , તારી નિષ્ઠુર લીલા નિહાળે છે ;
પરંતુ
ઉરમાં છે એક આસ ;
ઋતુ બદલાશે ,અને
વસંત ના વાયરા વાશે .
મારાં મૌનને વાચા મળશે ,
જે ,હૈયાની કોયલને ગુંજતી કરી
મન-પંખી સાથે ,ઊંચે ઊંચે ઊડી
જોજનોની વીંધી પેલે પાર ,
તને પામશે ,અને ,હર્ષનાં આંસુ સારશે .
સાંભળી ખરી કે ?મારી પ્રતીક્ષાની પ્રાર્થના ,તેં ?!
બેલા\૧૧નવેમ્.૨૦૧૨\૪.૫૦.પી.એમ.
No comments:
Post a Comment